Mišel Fuko: Bezbednost, teritorija, stanovništvo

Opis

Ove godine bih hteo da počnem sa izučavanjem onoga što sam nazivao, pomalo maglovito, bio-moć . Radi se o nizu fenomena koji su mi delovali prilično važni, to jest, o skupu mehanizama putem kojih će, ono što konstituiše osnovne biološke odlike ljudske vrste, moći da uđe unutar politike, političke strategije ili opšte strategije moći. Drugim rečima, pitanje kojim ću se baviti se tiče toga kako je društvo, tj. kako su moderna zapadna društva od XVIII veka počela da uračunavaju osnovnu biološku činjenicu da ljudsko biće konstituiše ljudsku vrstu? To je, uopšteno uzeto, ono što nazivam, ono što sam nazivao, biomoć.

Mišel Fuko (Michel Foucault, 1926-1984) francuski filozof, držao je katedru na College de France koju je nazvao „Istorija sistema mišljenja“. Njegova dela su imala ogroman uticaj na humanističke i društvene nauke druge polovine 20. veka. Fukoov rad se odnosi na oblasti filozofije istorije, kulturnih studija, sociologije, obrazovanja, teorije književnosti, filozofije nauke kao i na mnoge druge. Poznat je po svojim kritikama društvenih ustanova svih vrsta, ponajviše psihijatrije, medicine i kaznenog sistema, kao i po svojim idejama istorije seksualnosti. Njegove opšte teorije koje se tiču moći kao i odnosa znanja i moći, kao i ideje o govoru u odnosu na istoriju zapadne misli su široko primjenjivane i raspravljane. Komentatori i kritičari savremenici često su opisivali Fukoov rad kao postmodernistički ili post-strukturalistički. Tokom šezdesetih, često je dovođen u vezu sa strukturalizmom. Iako je u početku prihvatao ovaj opis, Fuko je kasnije isticao svoju udaljenost od strukturalističkog pristupa, ističući da, za razliku od strukturalista, on nije usvojio formalistički pristup umetnosti. Nije prihvatao čak ni svrstavanje u postmodernizam, govoreći da bi radije raspravljao o definiciji „modernosti“.